Wyzwanie - 30 małych rzeczy.

Gdyby mnie ktoś zapytał rok temu czy jestem szczęśliwa, prawdopodobnie wręczyłabym mu wizytówkę do psychologa, którą noszę od jakiegoś czasu w portfelu z nadzieją, że kiedyś znajdę czas żeby się z nim umówić. Rok temu rzuciłam moją oazę spokoju, rzuciłam dość stabilny związek, rzuciłam ukochaną szkołę baletową i postanowiłam przenieść się do Warszawy - czyli za bardzo nie miałam gdzie mieszkać, gdzie pracować, gdzie trenować i co jeść. Nie miałam nawet kota. Na dodatek byłam wkurwiona. 

Analizując mój stan ducha na dzisiaj, wiele się zmieniło - mam dwa adresy pod którymi mogę mieszkać. Mam kota. Mam nawet męża. Mam gdzie i z kim trenować. Co więcej, mogę to robić z osobiami, na których dźwięk nazwiska jeszcze niedawno łapał mnie dreszcz. Jedno się nie zmieniło - ostatnio znowu zaczynam się wkurwiać.

Wiem nawet jaka jest przyczyna tego wkurwienia - nigdy nie byłam człowiekiem zadowolonym z efektów i tu nawet nie chodzi o niezadowolenie z siebie. Raczej o jakieś wrodzone przeświadczenie, że mogę i muszę więcej, bo potem już nie będzie czasu i okazji. Celebracja zwycięstwa to u mnie nie szampan, tylko kartka i wyznaczenie kolejnego celu. Jestem totalnie nienauczona przeżywania sukcesu. 

Z pomocą na moje wkurwienie przyszła dzisiaj Nadine i jej akcja "30 małych rzeczy", która polega na robieniu przez 30dni zdjęć rzeczy, chwil sytuacji, które mnie ucieszyły. Nie będzie to łatwe, ale postaram się. 

Mam nadzieje że nie skończę z 30 zdjęciami mojego kota.....